Seth podnosi zdechłą kapustę...

***Sethari***

Obejrzałam się za nim, przez ramię, przygryzając lekko dolna wargę. Myślałam, ze gdy go pocałuję zacznie jakoś tryumfować, to ze mnie sprowokował... Ale on... Odwzajemnił... Az mi się to w głowie nie mieściło. Uśmiechnęłam się pod nosem odprowadzając wzrokiem Hirokiego do zakrętu. Teraz miałam jakąś dziwną pewność, ze na razie odpuści. Więc wróciłam do pokoju i wzięłam prysznic.

Minęło kilka dni. Nie było żadnych ataków na Akemi... A przynajmniej ze strony Hirokiego. Szczerze... To zaczynałam sie nudzić. Ubrałam się i wyszłam na korytarz. Miałam gdzieś tam w środku nadzieję, ze może go spotkam. "Co sie ze mną dzieje...?" Mruknęłam pod nosem. Ruszyłam w jakąś stronę do bliżej nieokreślonego celu.

***Hiroki***

 

Przez kilka następnych dni dałam i Akemi i Sethari spokój. Musiałem to wszystko jakoś lepiej zaplanować… Choć planowanie czegokolwiek z nimi, było dosyć trudne. Bo spróbuj tu coś z takimi zaplanować? Nigdy nie wiesz co się stanie!

Przyłapałem się nawet na tym, że kilka razy wspominałem pocałunek z Seth, choć to było strasznie głupie… Nie powinienem był o tym myśleć, chciałem tylko ją sprowokować i tyle… Chyba.

Ale było w niej coś, co mi się bardzo podobało. Może to ta determinacja, żeby chronić przyjaciółkę, a może jeszcze coś innego. Co by to nie było, postanowiłem o tym więcej nie myśleć. W końcu nigdy nie wiadomo było, co będę musiał zrobić, aby odsunęła mi się z drogi.

Wstałem, ubrałem się i zdecydowałem pójść coś zjeść, choć szczerze bałem się co zastanę do jedzenia na stołówce. I miałem pełne prawo co do obaw, które zresztą się spełniły. Wziąłem na tacę…. coś, co wyglądało najnormalniej z całego menu i usiadłem przy jednym stoliku. Wbiłem wzrok za okno, zbierając się w sobie aby coś zjeść.

***Sethari***

Bez tego "odpierania ataków"... Nudziłam się. Tak strasznie się nudziłam. Wtedy przypomniał o sobie mój żołądek. Jego "głos" był bardziej donośny niż bym się spodziewała.

-A więc kierunek : Laboratorium Troli.- Mruknęłam i ruszyłam do stołówki.

Weszłam do środka i mało nie padłam od zapachu który uderzył mnie w nozdrza. Wzięłam do rąk tacę i podeszłam do kucharek. Popatrzyłam na wszystko z obrzydzeniem.

-I co sie tak krzywisz, słoneczko?- Rzuciła skrzekliwym i sarkastycznym głosem jedna z pań "gotujących".

-Nie ma nic innego?- Zapytałam błagalnie.

-A co ci tu nie pasuje? Może księżniczka kawior by chciała?- Odezwała sie druga podniesionym głosem.

-Nie, ale wolałabym, żeby jedzenie nie spełzło mi z talerza!- Odkrzyknęłam jej.

-Osz ty mała... !- W ostatniej chwili schyliłam się unikając lecącego jajka.

Obejrzałam sie w miejsce gdzie uderzył przyszły nie doszły kurczaczek. Zauważyłam tam Hirokiego. Patrzył na żółtą plamę na ścianie tuż koło jego głowy. Roześmiałam się. Nie wytrzymałam i usiadłam na podłodze nadal chichocząc. Zasłoniłam twarz tacką.

***Hiroki***

 

Zamrugałem zaskoczony, nie mogąc uwierzyć w to co się przed sekundą stało. Po chwili, nadal trochę oszołomiony odwróciłem głowę i spojrzałem najpierw na wściekłą kucharkę, potem na… Seth? Siedziała i chichotała na podłodze.

Pierwsza myśl: to ona rzuciła.

- A więc to tak – uśmiechnąłem się zaczepnie, łapiąc ziemniako-podobn​e coś z talerza i rzuciłem w stronę dziewczyny. W ostatniej chwili zdążyła się zasłonić tacą.

- Hej! – krzyknęła oburzona. Wyszczerzyłem się do niej.

- No dalej, orientuj się! – złapałem kolejny pocisk i rzuciłem w jej stronę. Odskoczyła, wyrwała jajko z rąk kucharki i rzuciła w moim kierunku. Wykonałem unik godny Neo z Matrixa, rzucając się na ziemię. Dziewczyna parsknęła śmiechem.

- Przestańcie! Stop! – kucharka zaczęła się wydzierać, podczas gdy i ja sam zacząłem się śmiać.- Wynocha stąd! OBOJE!

- Pani w ogóle nie…- szybko zerwałem się na nogi, widząc jak Seth podnosi zdechłą kapustę.- Nieeee, Seeeth, odłóż….

Jednak po jej uśmiechu już wiedziałem, że jej nie odłoży, więc nie mając lepszego pomysłu, zacząłem przechodzić pod stołami w jej kierunku.

***Sethari***

Uśmiechałam sie złowieszczo. Wzięłam zamach i... Niestety kapusta wyślizgnęła mi się z ręki i trafiła kucharkę prosto w twarz.

-Ja was... ZABIJĘ  WYNOCHA MI STĄD!- Krzyknęła a jej twarz przybrała kolor królewskiego płaszcza.

Hiroki wyszedł spod stołu. Cofnęłam sie powoli i wpadłam na niego.

-WIEJ - Krzyknęłam i łapiąc go za rękę, pociągnęłam do wyjścia.

-Ale co...- Chciał chyba o coś zapytać, ale mu nie pozwoliłam.

-Nie gadaj, biegnij !

Zatrzymaliśmy się trochę o stołówki, za zakrętem. Spojrzeliśmy po sobie i wybuchliśmy śmiechem. Wtedy katem oka zauważyłam, ze nadal trzymam go za rękę. Puściłam szybko. Czułam jak róż wypływa mi na policzki.

-Czemu rzuciłeś we mnie zmutowanym ziemniakiem ?!- Krzyknęłam chcąc ukryć zawstydzenie.

_________________

To marne dwie strony w Wordzie, ale trudno, zawsze to jakaś notka, c’nie ? :