To o melonach brzmiało dosyć dwuznacznie

Po około godzinie udało mi się trafić do stołówki. Żałowałem że wyrzuciłem mapę budynku. Co prawda ona i tak była skomplikowana, ale pewnie i tak z nią byłoby łatwiej.

W środku było kilka studentek. Spojrzałem niepewnie na kucharkę która wbijała we mnie wściekłe spojrzenie.

- Piła pani sok z cytryny czy jak? – zapytałem i przekręciłem oczami.

- Czemu pytasz?! – warknęła w moją stronę.

- Pani twarz jest strasznie wykrzywiona.- Skwitowałem bez namysłu. Chwilę potem musiałem wykonać unik przed talerzem. – Pogięło panią?! Nie wolno jest atakować studentów!

- Tak samo jak zabronione jest atakowanie moich melonów, nie chodzenie na lekcje czy obrażanie pani dyrektor! – Nie wiedziałem jak to możliwe ale z każdą chwilą stawała się coraz bardziej okropna.

- To o melonach brzmiało dosyć dwuznacznie – zauważyłem, po czym ponownie wykonałem unik. Zgarnąłem szybko tacę i trochę jedzenia i musiałem się czołgać pomiędzy stołami, aby nie prowokować kucharki do dalszego ataku.
Westchnąłem zrezygnowany gdy byłem już w odległej części stołówki i podniosłem się z podłogi. Po drodze zgubiłem trochę jedzenia, przekręciłem oczami i zająłem jeden ze stolików.

Już po pierwszym kawałku…cokolwiek to było, skrzywiłem się i od razu pożałowałem, że tutaj przyszedłem. Nie wiem z czego to zrobili, ale było okropne.

Wyjrzałem za okno.

- Będzie padać – Chagrin wyskoczył z mojej kieszeni i usiadł na ramieniu.

- Taaa…- mruknąłem ponuro.

- Coś cię gryzie?

- Nie, a przynajmniej ja o tym nie wiem – zaśmiałem się cicho i wstałem.- Chodźmy stąd, tu i tak nie ma dzisiaj nic jadalnego.

***

Siedziałem u siebie.  Zasłoniłem zasłony więc było całkowicie ciemno. I tak było dobrze.

- Pasjonujące zajęcie – Chagrin prychnął.- Zająłbyś się czymś pożytecznym!

- Jeżeli wyjdę i spróbuję coś zrobić, zaraz to skrytykujesz, więc równie dobrze możesz krytykować i to – zaśmiałem się, odganiając bakugana sprzed twarzy.

Usiłowałem zasnąć, ale mi to jakoś nie wychodziło. Może było za wcześnie, albo ja nie byłem zmęczony. Minęło może z pół godziny gdy się podniosłem.

- Zmiana decyzji? – bakugan zapytał.

- Ty widzisz w ciemnościach? – zainteresowałem się a bakugan tylko prychnął.- Wezmę to za tak.

Zacząłem szperać po kieszeniach, szukając pewnego przedmiotu.

- Czego szukasz? Może ci powiem gdzie to jest, ty wiecznie rzucasz rzeczy i potem nie możesz ich znaleźć!

- Tak mamo, wiem – mruknąłem sarkastycznie i wyciągnąłem z kieszeni zapalniczkę. Następnie z drugiej kieszeni wyciągnąłem kopertę od dyrektorki.

- Zamierzasz się na to jednak zgodzić?

- Wiesz, może dostanę za to trochę kasy a i tak nie mam nic innego do roboty – uśmiechnąłem się ironicznie, wyciągając zdjęcie ze środka i zapalając ogień. Gdy światło płomienia padło na zdjęcie zamarłem a uśmiech zniknął. Poznałem dziewczynę ze zdjęcia. Wysoka, piękna czarnowłosa, która jeszcze nie tak dawno znokautowała mnie jednym ciosem a potem samym uśmiechem wprawiła w osłupienie.

Wstałem i wyszedłem na korytarz, gdzie było więcej światła.

- To może być trochę trudniejsze – pomyślałem.- Ale nie niemożliwe…

Zagapiłem się na chwilę na zdjęcie gdy usłyszałem czyjś głos z tyłu.

- Akemi Ichiro – odwróciłem się i spojrzałem zaskoczony na Dyrkę.- Tak ma na imię.

- Aha – mruknąłem tylko.- Czemu pani chce się jej pozbyć?

- Nie twoja sprawa – uśmiechnęła się, ale to wcale nie był miły uśmiech.- Teraz powinieneś się zająć myśleniem nad sposobem. Dobrze że jesteś aquosem.

- Co to ma do rzeczy? – zaciekawiłem się.

- To że Ichiro jest Pyrusem. Masz w ten sposób większą szanse.- wytłumaczyła a ja skinąłem głową.- Powodzenia.

Zniknęła za rogiem. Spojrzałem na zdjęcie po czym zacisnąłem mocno na nim pięść i uśmiechnąłem się złośliwie.

- To będzie ciekawsze niż myślałem.